Жаңбыр таяғы — бұл идиофондар санатына жататын ұрмалы аспап. Ол екі ұшы жабылған ағаш түтік болып табылады, ішіне гранулалар, құм немесе тастар салынған. Бұл материалдар түтіктің ішінде қозғалып, судың дыбысын еліктейді. Аспапты 180 градусқа тез немесе баяу аударып, ось бойымен айналдырады немесе шейкер ретінде пайдаланады. Қисайту бұрышы мен айналу жылдамдығына байланысты әртүрлі дыбыстар шығады.

Жаңбыр таяғының шығу тегі Чили мен Перу елдеріне байланысты, мұнда бұл аспап ұзын кактус сабағынан жасалған. Ішкі бөлігінде спираль тәрізді тосқауыл ретінде кесілген тікенектер қолданылып, толтырғыш ретінде кептірілген дәндер пайдаланылған. Латын Америкасының құрғақшылық аймақтарының тұрғындары жаңбыр таяғын "табиғаттың дауысы" деп есептеп, оны ойнау арқылы жоғарғы күштермен байланыс орнатылып, жерге ылғал беретін жаңбыр жауады деп сенген. Бұл аштық пен құрғақшылықтан сақтайды деген наным болған.

1970 жылдары туристер бұл бірегей аспапқа қызығып, оны сувенир ретінде өз елдеріне әкелген. Уақыт өте келе жаңбыр таяғы әртүрлі елдердің музыкалық мәдениетіне енді.